به گزارش کردپرس، دو نشریه المالنیتور و نشنال کانتکست از پایان توافق نفتی میان کردهای سوریه و دولت موقت سوریه خبر داده اند. بر اساس گزارش آنها، صادرات نفت از مناطق تحت کنترل اداره خودگردان شمال‌شرق سوریه به اقلیم کردستان عراق در ماه‌های اخیر به‌طور قابل توجهی افزایش یافته و از حدود ۵ تا ۷ هزار بشکه در روز در ماه اوت، اکنون به نزدیک ۲۰ هزار بشکه در روز رسیده است. این جهش پس از آن رخ داد که دمشق در نوامبر خرید نفت ارزان‌قیمت از اداره خودگردان را متوقف کرد و به‌دنبال تغییر در مفاد توافق پیشین، از ادامه معاملات خودداری کرد.

بر اساس این گزارش ها، نفت استخراج‌شده از میادین دیرالزور، حسکه و رمیلان از دو مسیر اصلی به شمال منتقل می‌شود:
۱. حمل زمینی با تانکر از گذرگاه فیشخابور–الولید به اقلیم کردستان،
۲. انتقال از طریق یک خط لوله غیررسمی کوتاه که از رمیلان به روستای محمودیه، آخرین نقطه تحت کنترل پیشمرگه‌های اقلیم کردستان، امتداد دارد.

بر این اساس،  روزانه حدود ۲۰ هزار بشکه نفت از شمال‌شرق سوریه روانه اقلیم کردستان می‌شود که پس از حذف خریدهای دمشق، تقریباً سه برابر شده است. بخش عمده این نفت به پالایشگاه لاناز در نزدیکی اربیل فروخته می‌شود و باقی نیز در بازارهای محلی اربیل و دهوک عرضه می‌گردد. حجم صادرات در سال‌های اخیر نوسانات زیادی داشته—در مقاطعی به ۵۰ هزار بشکه در روز رسیده و سپس تا ۷ هزار بشکه کاهش یافته—اما اکنون دوباره در سطح ۲۰ هزار بشکه تثبیت شده است.

تغییر مسیر نفت، تغییر در توازن قدرت

احمد یوسف، وزیر دارایی اداره خودگردان کردی در سوریه، به المانیتور گفته است که دمشق به دلیل دریافت نفت رایگان از عربستان سعودی از نوامبر، ناگهان توافق نفتی با شمال‌شرق سوریه را قطع کرده است. برای این منطقه تحت کنترل کردها که ۷۵ درصد درآمدش از نفت تأمین می‌شود، این اقدام تنها یک تصمیم اقتصادی نبود؛ بلکه ابزاری برای اعمال فشار سیاسی در راستای ادغام  نیروهای دموکراتیک سوریه تحت امر کردها در ارتش سوریه است که از نگاه  این نیرو به‌معنای «تسلیم» است.

اما جهش صادرات به اقلیم کردستان نشان می‌دهد که بخش زیادی از نفتی که دمشق دیگر نمی‌خرد، اکنون به‌سادگی به شرق و بازارهای  اقلیم کردستان هدایت شده است. اگر صادرات نفت این منطقه به اقلیم کردستان در اوت حدود ۵ تا ۷٫۵ هزار بشکه بوده و امروز -با احتساب همان قیمت ۳۰ دلاری- به ۲۰ هزار بشکه رسیده، روشن است که حجم واقعی نفتی که پیش‌تر به مناطق تحت کنترل دولت سوریه می‌رفت، بسیار بیشتر از رقم رسمی ۵ هزار بشکه در توافق حمص بوده است.
بنابراین، این نفت نه گم شده و نه تولید آن متوقف شده، بلکه پایه‌های یک معادله قدرت کاملاً متفاوت را تقویت می‌کند.